จุดเริ่มต้นของการเขียน เกิดขึ้นเมื่อ 25/8/2564 ตอนนี้องศา อายุ 2 ปี 4 เดือน 9 วัน ปาป๊าเริ่มกลัว... กลัวที่จะเสียหนูไป เมื่อวาน ปาป๊า ไปงานศพลูกน้องที่ร้านอาหารจากโควิด อายุเค้า 25 ปีเอง ปาป๊าลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเองว่า ถ้าเป็นตัวปาป๊าเองจะรู้สึกอย่างไร ปาป๊าคงอยากย้อนเวลากลับไป ทำดีกับหนูมากที่สุด ทุกวินาทีที่มีหนูอยู่ ใช้เวลาที่มีค่าเหล่านั้น นั่งมองตาหนู หอมแก้มหนู แกล้งหนู ปาป๊าเข้าใจแล้วว่าเราควรที่จะตระหนักถึงปัจจุบันให้มากที่สุด อย่าไปคาดหวังว่ายังไงลูกก็ยังเด็ก ยังไงก็ต้องตายหลังเรา ปาป๊ากลัวที่สุด คือหนูจากโลกนี้ไปก่อนปาป๊า ปาป๊าไม่รู้จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีหนูเลย.. ป๊ากลัว ป๊าอยากเห็นรอยยิ้มของหนูทุกเช้าที่ตื่นมา หนูจะบอกป๊าว่า.... ปาป๊ากระเถิ๊บกระเถิบ ถึงองศานอนได้ แล้วก็ ปาป๊าหมดแรงหรอ.... แล้วก็หอมแก้มปาป๊าเพื่อให้ปาป๊าตื่น วันนี้หลังจากตื่นมา ป๊าเลยตั้งใจจะเขียน ไดอารี่ เพื่อให้หนูได้อ่าน ว่า ป๊ารู้สึกกับหนูอย่างไรบ้าง หนูอ่านแล้วจะได้คิดถึงวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก ป๊าม๊ารักหนูมา...